Το ΑντιΕγώ

Αν μπορούσα να περιγράψω τη θλίψη μου για τον κόσμο ετούτο, πολύ φοβάμαι πως θα έβγαζα μια τρομακτική κραυγή.
Όπως τα ζώα εκείνα που τραγουδούν την ύστατή τους ώρα.
Γιατί να γυρίσω πίσω δε μπορώ, πια, κι ούτε ξέρω αν μου βρίσκεται δύναμη για παραπέρα.
Μα αναζητώ στην ήδη γραμμένη ιστορία, εκείνη που δεν με περιλαμβάνει, να βρω μια γωνιά να κάτσω, να κοιτάζω τους αλύτρωτους μου πόθους.
Να μην υπάρχω ούτε εδώ ούτε κι εκεί,
κατάρα κι ευχή να με βρουν κάποτε οι Ευμενίδες,
να με βαφτίσουν βενιαμίν.
Καθώς δεν υπάρχει πια εσύ, ένα βασανιστικό εγώ -έτσι λέω, κι έτσι είναι- με τραβάει πιο βαθιά, στης ψυχής μου τα αδαμάντινα έγκατα."