Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Ένα όνειρο που είδα

Ήτανε βράδυ και είμαστε μαζεμένοι σ' ένα παγανιστικό σκηνικό
καίνε δάδες και πυρσούς
υπάρχει μια αρχαία εξέδρα και πυλώνες.
Είμαστε μέλη μιας φυλής.
Κι εγώ είμαι η αρχηγός,
η μάγισσα, η μάντης.
Ζητάμε απ' το σύμπαν να μη μας καταστρέψει
ο κόσμος συγκλονίζεται
από μια τρομερή επικείμενη καταιγίδα.
Ανεβαίνω στην εξέδρα
κι αρχίζω να χορεύω, όπως κάνω μόνο εγώ.
Οι άνθρωποι μου με περικυκλώνουν
και με θαυμάζουν, κι ελπίζουν στον τρόπο
που κουνάω τα χέρια μου,
καλώντας τον αέρα,
στον τρόπο που κουνάω τα πόδια μου
και συνδέομαι με τη γη.
Όλοι αναμένουν τι θα γίνει.
Κι εγώ χορεύω σαλεμένη.

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Παρασκευή ή αλλιώς Τσεβή

Ερωτεύομαι κι εκτροχιάζομαι
έτσι νιώθω εγώ,
σα να μην έχω φρένα στη ζωή.
Γυναίκα γίνηκα,
και νιώθω να βαραίνουν πάνω μου
των ανδρών οι στεναγμοί,
κι εγώ να τους φυσάω
σα να ΄ταν σκόνη απ' τα παπούτσια.
Οι μέρες μου ΄ναι αλήτικες
με την ουσία της λέξης,
δεν ταυτίζομαι με κανέναν,
εκ του αληθούς, μένω κι εμμένω
σ' όσα δύναμαι να γίνω
αυτοπροσδιορισμός,
αναγόμενος σε αξία.
Φαντάζομαι συχνά το σώμα μου
ξεβρασμένο σε μιαν αχτή
ή καβάλα σ' ένα σύννεφο
γυμνό από ομορφιά κι ασχήμια
σα να΄ μουνα όντως μυθική
σαν τις γοργόνες και τους θεούς.
Έτσι πάλεψα να δω τον εαυτό μου,
σα γυναίκα, σαν παιδί, σαν ζώο
και σαν άνθρωπο.
Είδα την ομορφιά πρωτογενή,
χωρίς πέπλα καλλωπισμού
μόνο ένα κορίτσι
απ' τα πιο ανόητα,
τα πιο δυνατά,

και τα πιο ξεμυαλισμένα.