Μακάρια κοιτούσα
τα κομμάτια της υπόστασής μου,
χυμένη στο χωροχρόνο,
όπως από συνήθεια λέω.
20 χρόνια λίγα για να ξέρεις,
αρκετά δα για να μιλάς.
Κι όπως καρπώνομαι το σήμερα,
δεν θυμάμαι τι συνέβη χθες.
Λήθη.
Ζητάω να μη μιλάς,
αν τι να πεις δεν έχεις.
τα κομμάτια της υπόστασής μου,
χυμένη στο χωροχρόνο,
όπως από συνήθεια λέω.
20 χρόνια λίγα για να ξέρεις,
αρκετά δα για να μιλάς.
Κι όπως καρπώνομαι το σήμερα,
δεν θυμάμαι τι συνέβη χθες.
Λήθη.
Ζητάω να μη μιλάς,
αν τι να πεις δεν έχεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου