Εκ βάθων

Πως ζητώ να βρεθώ σε χέρια θεότρελα
να έχει έξω καταιγίδα και μανία
να βουλιάζω στη συνείδησή τ.
Πως σκουπίζω τα χείλη μου
με καραγκιοζιλίκια ή χολή
πάρε να 'χεις σα να μου πες πίκρα.
Πως ελπίζω πάντα, παντοτινά και ποτέ
να 'ρθει ο τερματικός σταθμός
γιατί έχω μισήσει το ταξίδι.
Πως ξέρω πολύ καλα τα εμπόδια
με τρέμουλο κι έπαρση περνάω
πως θα το κάνεις αυτό, ερωτήθηκα.
Πως γαυγίζω μα δε δαγκώνω
γιατί γλείφω τ' απλωμένο χέρι
μόνο για να το φτύσω στη γραμμή της ζωής.
Πως βυθίζω νοητικά καράβια
για να πλέω μόνο εγώ με βάρκα
να πάω να βρω τη φίλη Κίρκη.
Πως κατάστρωσα το πρίν λίγο, το άυριο
τόσο άρρωστα κι αόριστα
που πρακτικά δεν με βολεύει.
Πως σαν κάτι εξωκοσμικό σε βλέπω
αντιστέκομαι στην πηγή των ονείρων μου
για ν' απολαύσεις μόνο τις όμορφες πλευρές μου.
Είχα να πω, τι θα πει να σ' αναζητάω.