Εδώ κωλοχανείο

Το εγωπαθέσταστο εγώ σου ζητάει τον κόσμο να αλλάξει
το εγωπαθέστατο εγώ σου νομίζει πως τον τρόπο ξέρει
και για να μην επαναλαμβάνομαι
μιας και το ποιντ μου το έκανα,
στο εξής εσύ είσαι αυτό το τίποτα που τόσο θα πατήσω
θα σφουγγαρίσω τη νέα χιλιετία με τα μούτρα σου
κι όλων των ομοίων σου
χωρίς να είμαι καλύτερη, αφού διατελώ όπως είδες καθαρίστρια...

Που νομίζεις πως έχεις κάθε δικαίωμα να ουρλιάζεις
πως σ' αδικούν και αδικούνται μεταξύ τους
τα υπόλοιπα όντα που αυτο-ορίστηκαν όλων ανωτέροι.
Είσαι τόσο τυφλός και γυμνός ολότελα από αισθήσεις
αφού μπερδεύεις το νόημα της ζωής με την ουσία της
ουσία που δεν είναι τίποτε εκτός μάζας, ύλης
κι εσύ, ανόητε... Νομίζεις πως κάτι άλλο πρέπει να συμβεί
για να δώσεις νόημα στην αδιάφορη σου ύπαρξη.
Γι΄' αυτό και πολεμάς απ τη στιγμή που αποκτάς συνείδηση
τους άλλους, αυτούς που έχουν ΛΑΘΟΣ, γιατί εσύ
ξέρεις, 'εστω, έχεις μυριστεί, πιο είναι το δίκαιο και το σωστό
σου λέω λοιπόν τώρα, ποιος νομίζεις πως είσαι;
Να επιβάλλεις μεταβολές στη σάρκα όλου του κοσμου
στο βωμό ιδεών δικών σου ή κλεμμένων
για να υπερασπιστείς φρενοβλαβείς, ανήμπορους
σκατόψυχους, νεκρούς, νεογέννητα
όταν κανείς δε στο ζητάει, και το κάνεις μου λες πάντα
στις κουβέντες μας... Γιατί είναι το σωστό, γιατί θες να είσαι καλός
κι αγνός, πάνω απ' όλα να λες οτι κάτι κάνεις κι εσύ
για να καθαρίζεις κάθε μέρα το μπουρδέλο μας το μεγάλο
απ'τα σκατά που αραδιάζουν όλοι, 
κι ωστόσο δεν είναι τόσο βρωμερά όσο οι σκέψεις τους
τα υλιστικά και αξιοθρήνητα τους κίνητρα.

Πόσο πολύ λυπάμαι, πως αλλιώς να το εξηγήσω;