Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Το μαρτύριο σου είναι και δικό μου

"Μου θυμίζεις γαλλίδες βετεράνες του έρωτα
σε φαντάζομαι σ' ένα καμπαρέ αχόρταγη, γυμνή."
Όταν μιλούσες έτσι χαμογελούσα χαιρέκακα
σε πλήρη κατάσταση μέθης, σε ημιτελή ηδονή.

Ανάθεμα αν πίστεψες πως είμαι όπως λες, καριόλα
ξέρεις, τυγχάνω αφοσίωσης από πλείστες πλευρές.
Περπατώντας δε βλέπω πως πέρασε η ώρα
πως πέρασαν πριν από σένα καημένες ψυχές.

"Σου θυμίζω για πάντα το αγρίμι εντός σου
σου ζητώ, συγκεντρώσου, στην κρυφή μου ομορφιά."
Γλιστρούσα σε ίσκιους δικού μου χωροχρόνου
θλιμμένη να μην τελειώσω από κείνον μια φορά.

"Βασιλεύεις μαζί με τη μέρα, κάθε που λέω να κοιμηθώ
κρύβεσαι πίσω απ'τα βλέφαρα, στα πικρά μου χρόνια."
Την πίκρα σου, κηρύττεις, έγκλημα τ'οτι δε σταματώ.
Είναι που διαλέγω να πενθώ μιαν αγάπη αιώνια.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου