Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Ποσείδι

Μα πού να ψάξω δυο μάτια σαν κι αυτά
λαμπρά κι έξυπνα και καθολικά,
που μου τρυπούν μέρος της ψυχής
της ήδη ξεχαρβαλωμένης;

Μακριά κι αν είναι θα ξανάρθουν,
να μου ζητήσουν γαλήνη κι ηρεμία,
αγνοώντας πως δεν μπορώ να δώσω.

Μια αλήθεια μου χτυπάει τ' αυτιά
όταν όλοι είναι εκεί αγαπημένοι
κι εγώ χορεύω με διαόλια
αυτοσκοπός να με θαυμάζεις.
Κι εσύ, κι αυτοί.

Η άμμος μου είπε μυστικά
παγωμένη την ανατολή.
Η θάλασσα μου έκανε έρωτα
κι εγώ της έδωσα φιλί,
ζητώντας ουρανό και γη.

Ήμαστε κάπου εκεί,
στο μεταξύ,
γιατί ζωή κι αλήθεια τραγουδούν τους πόνους μας.

Ζαλισμένο κεφάλι τι να πει,
μόνο να κουνιέται ξέρει,
ν' αποβάλει την πίκρα που με πότισαν,
εσύ, και αυτοί,


όλοι μαζί της πορείας μου οι κριτές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου