Μια στιγμή παρεξηγημένης ήττας

Αξίζει η προσπάθεια για την αυταπάτη της ολοκλήρωσης, μ' ένα πλούτο λεξιλογίου που επινοήθηκε για να περιγράψει όλα όσα είναι αδύνατον να εξηγηθούν;
Η τελειότητα δεν υπάρχει, γιατί τη φτιάξαμε με κριτήρια λειψά. προπάντων υποκειμενικά κατασκευασμένα.
Πώς ένας άνθρωπος που πνίγεται στις σκέψεις,  ενώ ονειρεύεται ουτοπικά σκηνικά, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας;
Εξηγείστε μου τους αμφιλεγόμενους και ουδέποτε ξεκάθαρους λόγους της ύπαρξης μας, χωρίς αναμονή βραβείου καλύτερης φιλοσοφικής μπούρδας.
Για το δρόμο, για εκεί που τραβάω, πάφα πούφα, κι ο καιρός έγινε πίσσα πηχτή, παγίδα, γι' αθώες ψυχές, όπως οι δικές μας.
Αξίζει να σε αγαπάω ανιδιοτελώς, μόνο για να φεύγω με το βάρος της ανολοκλήρωτης ένωσής μας;
Αξίζει να περιμένω το οτιδήποτε συγκινητικό για να συγκινηθώ, για να θυμάμαι;
Περίμενε... Το γεμάτο αναστεναγμούς δωμάτιο που θα βρεθούμε, να πούμε λόγια και λέξεις που ακούγονται όμορφα, μα τίποτα δεν φτιάχνουν.
Οπτική γωνία λιγότερη από 90 μοίρες ισούται με κακογαμημένα όργανα ή με εθελούσιες παρωπίδες;
Εξηγείστε μου, τι μου ζητάτε, εξηγείστε μου, τι έμεινε να δώσω.