Των ημερών

Α έχω πραγματικά λυσάξει
κι αναβλύζουν από μέσα μου βρωμιές
ακαθαρσίες και βρισιές και νεύρα
τάχα τα βλέπετε, νομίσατε, είμαι αγία...
Τα μπούτια μου τρέμουν σα ζελές
μπροστά στον καθρέφτη ενώ τα μούτρα μου...
κοιτάζονται ευθεία μέσα στο γυαλί
ζητάνε να το σπάσουν
να σε φτάσουν
να γίνει η γλώσσα μου το πιο μεγάλο
και υπάκουο σκυλί που έχεις γνωρίσει.
Χωρίς περιστροφές, είμαι μια βρώμα
και δεν είμαι πια καν δική σου
φωλιάζω μαζί με τις κρίσεις μου
κάτω απ' τις κουβέρτες μου που ντρέπομαι
αλλά έχουν κολλημένα πάνω δεκατρία
διαφορετικά είδη σπέρματος
μα κανένα δεν είναι δικό σου.
Είπα στους φίλους μου πως θα φύγω
όπως όλοι οι κατατρεγμένοι
βρίσκω λίγο μεγαλείο σ' αυτές τις δηλώσεις
μα γύρω μου βρίσκω μόνο εμένα
σπασμένη σε δεκατρία κομμάτια
βρωμιάρα, αποκρουστική, σκατόγρια
κι είμαι μόλις εικοσιδυο χρονών
λυπάμαι αν σε μπέρδεψα με τους αριθμούς
αλλά αισθάνομαι μεγάλο νούμερο
όταν φλυαρώ για όσα δε με νοιάζουν
ενώ το μόνο που ζητώ είναι να σκάψω μια τρύπα
να πετάξω μέσα όσα ποτέ σου' γραψα
πριν προλάβεις ποτέ να ρίξεις πάνω τους
τα άπιστα σου μάτια.